No.	اسم کتاب	اسم مؤلف	قرن	نوع خط ّ	تاریخ کتابت	محل کتابت		نام کاتب	ملاحظه	نمونه ها
۹۱ / ف	مزارات			نسخ، چند قلم					دینی این نسخه که آغاز و پایان آن افتاده در بیان مزارات چهارده معصوم و آداب زیارت آنان و نیز در احکام عبادات واجب و مستحب آمده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۹۲ / ف	دیوان و منشآت نشاط اصفهانی	عبدالوهاب نشاط اصفهانی زمان تألیف: قرن سیزدهم هـ. ق.	۱۳	نستعلیق	قرن سیزدهم هـ. ق.				ادبیات در ابتدا مثنوی نشاط از صفحه ی ۱ تا ۳۲، از صفحه ی ۳۳ تا ۸۱ غزلیات، از صفحه ی ۸۲ تا ۸۸ قصاید؛ از صفحه ی ۸۹ تا اوایل ۱۰۲ منشآت نشاط و از صفحه ی ۱۰۲ تا اواخر ۱۱۷ ایضاً قصاید؛ از اواخر صفحه ی ۱۱۷ تا اوایل ۱۲۰ ترکیب بند؛ از اول صفحه ی ۱۲۰ تا ۱۲۵ ایضاً منشآت؛ از صحفه ی ۱۲۵ تا ۱۴۸ ایضاً غزلیات، قطعات، دوبیتی ها با منشآت نشاط آمده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۹۳ / ف	قصاید ادیب صابر	شهاب الدین ادیب صابر ترمذی زمان تألیف: قرن ششم هـ. ق.	۶	شکسته نستعلیق	قرن سیزدهم هـ. ق.				شعر این کتاب با مقدمه کوتاهی در شرح حال شاعر آغاز می شود و شامل منتخبات قصاید ادیب صابر ترمذی است که با رعایت ترتیب حروف تهجی آخر قوافی تا قافیه ی حرف «ر» آمده. نسخه از آخر افتادگی دارد.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۹۴ / ف	جُنگ اشعار عربی تا ترجمه		۱۴	نسخ و نستعلیق شکسته	روز ۲۸ جمادی الثانی ۱۳۰۳ هـ. ق.			ملا لطف الله متخلص به سعدالدین	شعر - عربی این نسخه جنگ اشعار عربی است که توسط شیخ عبدالرحمن دیری به فارسی ترجمه شده و به دستور وی در ۲۸ جمادی الثانی سال ۱۳۰۳ هـ. ق. به وسیله ی سعدالدین بن ملا لصف الله برای میرزا حسنعلی خان منشی باشی حکمران آن روز کردستان، یعنی احتشام السلطنه نسخه برداری شده و آن شامل معلّقات سبعه از صفحه ی ۲ تا اول صفحه ی ۷۰؛ از صفحه ی ۷۰ تا آخر صفحه ی ۷۵ قصیده نابغه ذبیانی...	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۹۵ / ف	کتاب اکسیر	زمان تألیف: محتملاً قرن دهم هـ. ق.	۱۰	نستعلیق	محتملاً قرن ۱۳ هـ. ق.				علوم غربیه - کیمیا این کتاب که احتمالاً در سنه ی ۹۵۰ هـ. ق. تحریر شده در علم اکسیر است و در آن از تکلیس متعدد و طروق مختلف آن بحث کرده و نیز اعمال بعضی از کیمیاگران را آورده؛ از صفحه ی ۱ تا۳ اسامی نام عناصر این علم که به علم شریف موسوم است، نزد آن کسان در فوق آمده و در زیر آن نام فارسی آن عنصر از صفحه ی ۱۸۳ تا انتهای کتاب مباحثی است درباره ی اکسیر و در صفحه ی ۱۸۲ و ۱۸۳ حروف عبری و رمل و طلسمات نوشته شده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)
۹۶ / ف	سیاحت نامه ی ترکستان	آمینیوس وامبری زمان تألیف: قرن چهاردهم هـ. ق.	۱۴	اصلی نستعلیق و نسبتاً درشت و بقیه شکسته ریز نسبتاً خوش که روی پاره ای از کلمات خط خورده؛ که به ظاهر غلط بوده، و با این خط خوردگی تصحیح شده است	قرن ۱۴ هـ. ق.				سفرنامه این نسخه که احتمالاً انجامش افتاده نسخه ای مغلوط از سفرنامه وامبری سیاح مجارستانی است که در زمان ناصرالدین شاه قاجار با لباس درویشی به عثمانی و ایران مسافرت کرده و خاطرات و سفرنامه ی خود را در دو قسمت تدوین کرده است. از ابتدای نسخه تا صفحه ی ۲۱  با یک قلم آمده و از صفحه ی ۲۱ با شماره گذاری مجدد باقیمانده ی سفرنامه با قلم دیگر و مرکب آبی می آید. محتملاً این نسخه در اصل از صفحه ی یک تا صفحه ی ۲۱ بوده و صفحات بعدی باقیمانده ی سفرنامه است که به آن الحاق شده.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۹۷ / ف	روزنامه ی میرزا محمد کلانتر فارس	محمد بن ابوالقاسم کلانتر زمان تألیف: قرن سیزدهم هـ. ق.	۱۳	نستعلیق خوش	رمضان ۱۲۹۹ هـ. ق.			علی رضا حسینی	تاریخی این کتاب شرح خاطرات و زندگی میرزا محمد کلانتر است. او وقایع ایام زمامداری خود در فارسی را که مقارن با سلطنت افشاریه و قسمتی از سلطنت زندیه است به تفصیل آورده که حوادث مهم حکومت نادرشاه و زندیه را نیز شامل است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۹۸ / ف				نستعلیق	شعبان سنه ی ۸۳۴ هـ. ق. (ر.ک: صفحه ی ۵۷)				مطالب گوناگون کاغذ: اصفهانی	(1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)(8)
۹۸ / ف -۱	انیس العشّاق	حسن بن محمد شرف الدین رامی زمان تألیف: قرن هشتم هـ. ق.	۸						ادبیات نویسنده ی این کتاب در مقدمه ی آن می گوید زمانی در عهد سلطان السلاطین شیخ اویس خان بهارد در مراغه نزد شیخ طوسی بودم و در مجلسی سخن از زیباییهای طبیعت و نوروز و ... شنیدم به وجهی که در این باب بحث زیاد شد و «کلام از مباحثه به مجادله انجامید و مضمون مبحث مفهوم نشد.» اما من سخن را گرانمایه دیدم و پس از آن مجلس این نسخه را که مشتمل است بر اوصاف حسن خوبان در نوزده باب گردآوردم.
۹۸ / ف -۲	منظومه ی ده فصل	حسن بن محمد شرف الدین رامی زمان تألیف: قرن هشتم هـ. ق.	۸						شعر این اشعار اکثراً مثنوی است. در اسن نسخه در حواشی صفحات ۲ تا ۳۰ به خط حمایلی آمده است.
۹۸ / ف -۳	دیوان بساطی سمرقندی	سراج الدین بساطی سمرقندی زمان تألیف: قرن نهم هـ. ق.	۹						شعر اسن اشعار از صفحه ی ۳۱ تا ۵۷ در حاشیه و از صفحه ی ۵۷ تا ۶۶ در متن و حاشیه آمده و فردیات و رباعیات بساطی را شامل است. و همچنین در حواشی صفحات ۱۵۰ تا ۱۵۲ نیز اشعاری از بساطی آمده است.
۹۸ / ف -۴	غزلیات رضای سبزواری	شرف الدین رضای سبزواری زمان تألیف: قرن نهم هـ. ق.	۹						شعر اسن شاعر از سادات عریض و معاصر شاهرخ و مقتول به دست موکلان امیر باباحسن قوچین بود. غزلیاتش از صفحه ی ۶۷ تا ۱۷۱ آمده است.
۹۸ / ف -۵	دیوان احمد بن اویس جلایر	غباث الدین بن شیخ اویس احمد جلایر زمان تألیف: قرن نهم هـ. ق.	۹						شعر این اشعار ابتدا از حاشیه ی صفحه ی ۶۷ تا ۱۳۴ به خط حمایلی آمده. از حاشیه ی صحفه ی ۱۵۳ تا ۱۷۱ نیز این گونه است.
۹۸ / ف -۶	غزلیات همام تبریزی	محمد بن فریدون همام تبریزی زمان تألیف: قرن هشتم هـ. ق.	۸						شعر غزلیات این شاعر در حواشی صفحات ۱۳۵ تا ۱۵۰ این نسخه آمده است.
۹۹ / ف	دیوان انوری	محمد بن محمد انوری زمان تألیف: قرن ششم هـ. ق.	۶	نستعلیق	روز ۱۶ جمادی الاول ۱۰۳۲ هـ. ق.				شعر این نسخه، قصاید، مقطعات، غزلیات و رباعیاتی از انوری است و در پایان نیز افتادگی دارد. کاغذ: بغدادی	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۰۰ / ف	خلاصه ی رسائل اخوان الصفا (= مجمل الحکمة) (= اخوان الصفا و خلان الوفا)			نسخ قدیم	محتملاً قرن ۷ هـ. ق.				مطالب گوناگون این نسخه ی نفیس که از آغاز و انجام افتادگی دارد، خلاصه ی ترجمه رسائل اخوان الصفاست که از نیمه ی رساله ی دوم از قسم اول ریاضیات در مدخل هندسه آغاز می شود تا صفحه ی ۶؛ از آخر صفحه ی ۳۳ تا ۵۷ رساله ی چهارم از قسم اول ریاضیات در مداخل نجوم... کاغذ: سمرقندی	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۰۱ / ف				نستعلیق، چند قلم	اواخر قرن سیزدهم هـ. ق.				شعر	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۰۱ / ف -۱	دیوان مطیع	مطیع زمان تألیف: قرن سیزدهم هـ. ق.	۱۳						شعر این دیوان بیشتر شامل قصایدی است که در منقبت فتحعلیشاه سروده شده است.
۱۰۱ / ف -۲	مثنوی در مدح فتحعلیشاه								شعر - تاریخ این مثنوی شامل مدایحی است درباره ی فتحعلیشاه و یکی از فرزندانش محمد ولی میرزا که حاکم خراسان و خوارزم و بلخ بوده است.
۱۰۱ / ف -۳	دیوان نشاطی	نشاطی زمان تألیف: قرن سیزدهم هـ. ق.	۱۳						مدیحه این دیوان شامل قصاید نشاطی است که بیشتر ابیات آن در مدح فتحعلیشاه و رجال آن دوره است. در صفحهات ۲۳۴ تا ۲۳۸ قصیده ای است در مدح حضرت علی (ع).
۱۰۲ / ف	تاریخ سیاقی (= تاریخ پادشاه عجم و غیر عجم که در ملک ایران سلطنت کرده اند)	محمد تفرشی (محتملاً) زمان تألیف: ۱۲۵۷ هـ. ق.	۱۳	نستعلیق شکسته	رمضان سنه ی ۱۲۵۷ هـ. ق.			محمد تفرشی	تاریخ این کتاب در تاریخ پادشاهان ایران از قبل از اسلام تا آخر دوره ی فتحعلی شاه است. مؤلف کتاب خود را با ذکر پادشاهی کیومرث اولین پادشاه پیشدادی آغاز می کند و تا مرگ فتحعلی شاه قاجار تاریخ شاهان را می آورد. طرز بیان مطالب مختصر و سنوات با عدد سیاقی آمده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)
۱۰۳ / ف	تاریخ سیاقی (= خلاصه التاریخ) (= تاریخ پادشاه عجم و غیر عجم که در ملک ایران سلطنت کرده اند)			نستعلیق شکسته	محتملاً اواخر قرن سیزده و چهارده هـ. ق.				تاریخ این کتاب تاریخ سیاقی دیگری است غیر شماره ی ۱۰۲ / ف که حوادث پادشاهان قبل از اسلام تا حکومت ناصرالدین شاه را داراست. حوادث به اختصار آمده و تاریخ وقایع با عدد سیاقی است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۰۴ / ف	غزلیات نوایی (= فواید البصر)	نوایی، امیر علیشیر بن کیچکنه، سده ی نهم هـ. ق.	۹	نستعلیق	محتملاً قرن دهم هـ. ق.				شعر - ترکی این نسخه شامل غزلیات نوائی است، ولی بدون رعایت ترتیب حروف تهجی آخر قوافی آمده در آخر از صفحه ی ۲۹۴ تا ۲۹۸ یک مثنوی است و نسخه به پایان نرفته است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)(8)
۱۰۵ / ف	تذکرة الشعراء	دولتشاه سمرقندی، دولتشاه بن بختیشاه زمان تألیف: قرن نهم هـ. ق.	۹	نستعلیق خوش ریز	جمادی الاول ۹۷۵ هـ. ق.			نورالدین محمد بن کمال الدین ارزنه	تذکره این تذکرة الشعرا در ذکر شاعران فارسی و عربی در یک مقده و هفت طبقه است. شاعران عرب در «مقدمه» آمده و در «طبقات هفتگانه» شاعران از رودکی شروع می شوند و تا خواجه محمود پرسه می آیند (پایان طبقه هفتم). این تذکره خاتمه ای دارد که به قول نویسنده شامل حال «اکابر و افاضل است که حالا روزگار بر طور فضل و کمال ایشان آراسته شده است» و از پنج شاعر نام می برد: جامی، امیر علیشیر نوابی، احمد سهیلی، خواجه افضل الدین محمد وزیر، جواجه شهاب الدین عبدالله مروارید. از صفحه ی ۳۷۰ تا ۳۹۹ نسخه با قلم و کاغذ دیگر و محتملاً بازنویسی و الحاقی است. کاغذ: اصفهانی	(1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)
۱۰۶ / ف				نستعلیق	سنه ۱۲۳۳ و ۱۲۳۴ هـ. ق.			محمد صالح بن محمد رضا النجفی الجزایری	مطالب گوناگون	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۰۶ / ف -۱	هیئت	قوشچی، علاءالدین علی بن محمد زمان تألیف: قرن نهم هـ. ق.	۹						هیئت این رساله شامل یک مقدمه و دو مقاله به این شرح است: مقدمه: در دو صفل است: فصل اول در هندسه؛ فصل دوم: در آنچه تعلق به طبیعیات دارد؛ مقاله ی اول: در بیان احوال اجرام علویه؛ مقاله ی ثانی: در بیان زمین قسمت اوباقالیام. جای این کتاب در مجموعه از صفحه ی ۱ تا ۷۶ تاریخ تحریر آن ۱۲۳۳ هـ. ق.
۱۰۶ / ف -۲	الحواشی علی معالم الدین (= حاشیه خلیفة السلطان)	محشی: خلیفة السلطان، حسین بن رفیع الدین محمد زمان تألیف: قرن یازدهم هـ. ق.	۱۱						دینی - عربی کتاب معالم الدین در اصول فقه شیعه از حسن بن زین الدین بن علی (شهید ثانی سده ی یازدهم هـ. ق.) است این کتاب از کتب مشهوره ی اصول است و حواشی متعددی بر آن نوشته شده است. از آن جمله حواشی خلیفة السلطان. حاشیه خلیفة السلطان از دقیق قرار گرفت. ار این نسخه قول صاحب معالم تحت «قوله» با مرکب قرمز آمده و بعد حاشیه ی خلیفه نقل شده است.
۱۰۷ / ف				نسخ	قرن چهاردهم هـ. ق. (ر.ک: صفحه ی ۴)				مطالب گوناگون	(1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)(8)
۱۰۷ / ف -۱	مشهد رضا	زمان تألیف: سال ۱۳۰۰ هـ. ق.، اهدا به ناصرالدین شاه	۱۳						مزارات این نسخه که در پایان افتادگی دارد، بناها و مرمت هایی که فتحعلیشاه و محمد شاه و ناصرالدین شاه در شهر مشهد رضا کرده اند شرح می دهد. نویسنده در سال ۱۳۰۰ هـ. ق. کتاب خود را تألیف و به ناصرالدین شاه قاجار تقدیم کرده است. او در ضمن توضیح بنای تعمیر شده نام کسانی که این تعمیرات زیر نظر آنها انجام شده نیز می آورد.
۱۰۷ / ف -۲	احادیث و اخبار								دینی در این رساله تعدادی از احادیث و اخبار با ترجمه ی فارسی آنها آمده و اسناد این اخبار و احادیث نیز در حواشی ثبت شده است. بعضی از صفحات حواشی به فارسی دارد.
۱۰۷ / ف -۳	مزارات مشهد								مزارات این کتاب شرح مزارات پاره ای از عالمان مدفون در مشهد رضا است که ضمن ذکر نام صاحب مزار و حسب حال او تاریخ وفات و سنگ قبر او شرح می شود.
۱۰۷ / ف -۴	رساله ی ذهبیه (= رساله ی طب الرضا)	منسوب به اما رضا (ع)							پزشکی نویسنده می گوید مأمون در مجلسی از اطبا و حکما از اما رضا (ع) خواست نظر خود را در باره ی طب بگوید. امام نیز این رساله را نوشت و برای وی فرستاد. مأمون پس از خوندن آن دستور داد تا آن را به آب طلا بنویسند و از این رو آن را رساله ی ذهبیه یا مذهّبه نامید.
۱۰۸ / ف	ترجمه ی شرح اربعین شیخ بهائی (شرح خاتون آبادی) (= ترجمه ی قطب شاهی)	شمس الدین محمد خاتون آبادی زمان تألیف: قرن یازدهم هـ. ق.	۱۱	نسخ	روز ۱۱ جمادی الثانی ۱۰۷۲ هـ. ق.، اهدا به بانو خاتون			کاظم کاظمی	دینی مترجم این کتاب را به دستور سلطان محمد قطب شاه (متوفای ۱۰۳۵ هـ. ق.) به فارسی ترجمه کرده و از همین رو به ترجمه ی قطب شاهی معروف شده است. اصل کتاب چهل حدیث از پیامبر است، ولی در ترجمه علاوه بر ترجمه هریک از آن احادیث مترجم بحث و گفت و گوی مفصل درباره ی هر یک می کند، امّا جمع چهل حدیث به واسطه ی امر شرعی است مبنی بر وجوب چهل حدیث بر هر مسلمان که شیخ بهائی چنین جمعی کرده و چون فقیهی عالی مقام بوده این امر باعث شده است که قطب شاه توجه فراوانی به کار او کند و دستور ترجمه ی آن را بدهد.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۰۹ / ف	زبدة المعارف	از: صفی		نستعلیق شکسته، نسبتاً خوش	محتملاً قرن چهاردهم هـ. ق.				شعر - دینی این نسخه که از آغاز افتادگی دارد مثنوی است از صفی در نعت علی بن ابی طالب (ع) و آیاتی که در مدح او نازل شده است. این شاعر به ظاهر صوفی بوده است. از صفحه ی ۹۰ تا ۹۳ دارای حواشی به خطی غیر خط متن و در آن حواشی رباعیات صفی نیز آمده است. (ر.ک: حاشیه ی صفحه ی ۹۰) توضیح: شاید این صفی، صفی علیشاه صوفی معروف سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هـ. ق. باشد.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۰ / ف	کنزالرموز	امیر حسین هروی زمان تألیف: قرن هشتم هـ. ق.	۸	نستعلیق بسیار خوش	قرن دهم هـ. ق.			محمد الحسینی، سنه ی ۹۸۳ هـ. ق.	عرفان این نسخه مثنوی است در مطالب عرفانی که ابتدا در نعت حضرت مصطفی (ص) اشعاری دارد و سپس از عارفان بزرگ چون: شیخ شهاب الدین سهروردی، شیخ شهاب الدین زکریا، شیخ محمد زکریا، سید احمد کبیر ذکر می شود و بعد از صفحه ی ۱۴ موعظه و نصیحت آغاز می شود و بعد حکایتی از عالم بو سعید می آید از صفحه ی ۲۵ مطالبی «در بیان علم»؛ «توحید»؛ «معرفت»؛ «عقل»؛ «تصوف» دارد. از صفحه ی ۴۰ تا ۴۲ حکایات صوفیانه ی چندی نقل می شود و بعد مقامات صوفی: در مقام توبه، در مقام ورع، در مقام زهد و ایضاً با حکایت می آید و پس از آن احوال صوفیات از: محبت، شوق، انس، محو و اثبات، علم الیقین، عین الیقین، وقت، تلوین، غیبت در حضور، با حکایات شرح می شوند و بعد از سماع سخن می رود و رساله ختم می گردد. کاغذ: سمرقندی	(1)(2)(3)(4)(5)(6)(7)(8)(9)(10) (11)(12)(13)(14)(15)(16)(17)
۱۱۱ / ف	تاریخ معجم (= کتاب المعجم فی تاریخ ملوک العجم)	شرف الدین فضل الله بن عبدالله فزوینی زمان تألیف: قرن هشتم هـ. ق.	۸	نستعلیق	جمادی الاولی ۱۲۵۲ هـ. ق.				تاریخ این کتاب که به نظم ونثر است با نثر مصنوع تحریر شده و چنانکه نویسنده ی آن می کوید چون قصد بیان تاریخ داستانی ایران را دارد از کیومرث آغاز می کند و تا انوشیروان می آید. (ر.ک: تاریخ معجم ۵۰ / ف در این فهرست).	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۲ / ف	تحفه ی سپهداریه	عبدالحمید بن محمدرضا تفرشی زمان تألیف: قرن سیزدهم هـ. ق.	۱۳	نستعلیق نسبتاً خوش	آخر پاییز ۱۲۴۶ هـ. ق.				تصوف نویسنده این کتاب را که حاوی یک مقدمه و سی باب و یک خاتمه است به نام فتحعلیشاه قاجار نوشته و به سپهدار او غلامحسن خان صاحب اختیار عراق «بل» ایران پیشکش کرده است. ابواب آن در مسائل الهی و عالم و خلقت عالم بر حسب نظر صوفیان است و خاتمه ی آن در بیان احادیثی است که در کتاب به آنها اشاره شده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۳ / ف	ابواب الجنان (جلد اول)	واعظ قزوینی، محمد رفیع بن فتح الله زمان تألیف: قرن یازدهم هـ. ق.	۱۱	نستعلیق	ربیع الاول سنه ی ۱۰۹۷ هـ. ق.				اخلاق - موعظه این کتاب که درباره ی وعظ و خواص وعظ نگاشته شده مطالب آن از قرآن و احادیث اهل بیت جمع آوری گشته و یک مقدمه دارد که آن مقدمه در سه مطلب آمده که هر مطلب نیز به مراتبی تقسیم شده است و در این مقدمه و مطالب و مراتب آن درباره ی وعظ و خواص وعظ صحبت شده و به قول بزرگانی که در این رشته کار کرده اند اشاره شده، سپس در ابواب که آنها نیز به فصول متعددی تقسیم می شوند در ذکر دنیای فانی و شرح مفاسد و بیان مکاره و ذمائم آن صحبت شده و باز از آخرت و تقرب به خداوند و سعادت اخروی در آن بحث گردیده و در تمام موارد به احادیث و کلمات بزرگان استشهاد شده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۴ / ف	ذخیره ی خوارزمشاهی	جرجانی، اسماعیل بن حسن زمان تألیف: قرن ششم هـ. ق.	۶	نسخ خوش، چند قلم	محتملاً قرن یازدهم هـ. ق.				پزشکی این نسخه که از آغاز و انجام افتادگی دارد قسمتی از کتاب معروف ذخیره است در پزشکی و داروشناسی و حاوی مجلدات ۷ و ۸ و ۹ و ۶ از ده جلد اصل کتاب است که در اثر صحافی مجدد نظم کتاب به هم خورده و کتاب ششم بعد از کتاب نهم آمده است... در صفحه ۸۰۸ که پایان گفتار هجدهم از کتاب ذخیره ی خوارزمشاهی است سنه ی ذکر شده بیست و یکم شهر رجب المرجب ۱۰۳۸ آمده، در صفحه ی الحاقی نخستین دو مهر با نام عبدالله انصاری.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۵ / ف	عین الحیوة	مجلس، محمد باقر بن محمد تقی زمان تألیف: قرن دوازدهم هـ. ق.	۱۲	نسخ خوش، چند قلم				محمد ابراهیم بن علی محمد، ربیع الاول ۱۲۵۸هـ. ق.	دینی این کتاب ترجمه ی پندها و نصایح پیامبر عظیم الشأن اسلام است به ابوذر غفاری و در مقدمه ی آن شرح مبسوطی از زندگانی ابوذر غفاری آمده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۶ / ف	زبده	زمان تألیف: قرن یازدهم هـ. ق.	۱۱	نستعلیق، دو قلم	محتملاً سده ی سیزدهم هـ. ق.				دینی این کتاب که از آغاز افتادگی دارد شامل مسائل اخلاقی است که از آیات و احادیث و مناجات بزرگان دین گرفته شده، همچنین آخر فضیلت و آداب زیارت و زیارتنامه ها را داراست. نویسنده رباعی زیر را در تألیف این زبده گفته: صد شکر که باری دگر از گفت شنفت از گلبن طبعم گل امید شکفت بر خواست بفکر قلم از روی هوس احسنت احسنت از پی تاریخش گفت (۱۰۳۸)	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۷ / ف	برهان قاطع	برهان محمد حسین بن خلف تبریزی زمان تألیف: قرن یازدهم هـ. ق.	۱۱	نسخ	جمادی الثانی ۱۲۴۸ هـ. ق.			ملک احمد بن ملا محمد در مزرعه ی «لو» از توابع سمیرم روده	فرهنگ سیاسی این کتاب که به نام سلطان عبدالله قطب شاه بن قطبشاه در سال ۱۰۶۲ هجری قمری تألیف شده. از کتب معروف لغت فارسی است. نویسنده از ایرانیان مقیم هند بوده می گوید: «... می خواست که جمیع لغات زند و پازند مشترکه و متفرقه و اصطلاحات فارسی و استعارات و کنایات بعربی آمیخته ...» کتاب برهان قاطع را فراهم آورد و این کتاب حاوی لغات فارسی و معانی و تلفظ آنهاست که در نه فایده و بیست و پنج گفتار نوشته شده و بر حسب حروف اول تهجی آنها مرتب شده است.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۸ / ف	روضة الابرار (در شرح فارسی نهج البلاغه)	علی بن حسن زواری زمان تألیف: قرن دهم هـ. ق.	۱۰	نستعلیق، دو قلم (منن عربی نسخ و شرح فارسی نستعلیق)	سنه ی ربیع الاول ۱۱۰۴ هـ. ق.			محمد شریف کارانی، محمد صادق	دینی این کتاب شرحی فارسی بر نهج البلاغه است. نویسنده ی آن می گوید: «دیدم کلام آنحضرت را که میگردد بر سه قطب اول خطبها و اوامر، دویم نامه و رسایل، سئوم حکمتها و مواعظ پس عزم جزم کردم بتوفیق الهی از برای هر نوعی از این مذکورات بابی از ابواب و زیاد گردانیدم ورقی چندیرا از بیاض در آن باب...» (ر.ک: صفحه ی ۳). همچنین شارح در اواخر شوال ۹۴۷ از تألیف آن فراغت یافته است (ر.ک: صفحه ی ۶۹۳). این شرح، شرح متن است نه شرح مزج. در  آخر کتاب سه مهر (یا ناصر)	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۱۹ / ف	نفایس الفنون و عرایس العیون	شمس الدین آملی، محمد بن محمود قرن هشتم هـ. ق.	۸	نسخ نسبتاً خوش	مورخ ۹ ذیقعده ۱۰۳۵ هـ. ق.				دائرة المعارف نویسنده در صفحه ی ۱۲ تحت عنوان «در ترکیب کتاب» آورده است «صواب چنان نمود که این کتاب بر دو قسم مرتب شود، قسمی در علوم اوایل و قسم دوم در علوم اواخر، و تقسیم اخیر جهت نسبت او با اهل اسلام تقدیم افتاد مجموع آن مشتمل برنه مقاله برین وجه» از این نه مقاله چهار مقاله متعلق به علوم اواخر و پنج مقاله متعلق به علوم اوایل است بدین شرح: مقاله ی اول در ادبیات مشتمل بر پانزده فن، مقاله ی دوم در شرعیات مشتمل بر نه فن، مقاله ی سوم در علوم تصوف و توابع آن مشتمل بر پنج فن، مقاله ی چهارم در علم محاورت مشتمل بر هفت فن، پنج مقاله ی قسم دوم (علوم اوایل) نیز بدین شرح است: مقاله ی اول در حکمت عملی مشتمل بر سه قسم، مقاله ی دوم در اصول حکمت نظری مشتمل بر چهار فن، مقاله ی سوم در اصول ریاضی مشتمل بر چهار فن، مقاله ی چهارم در فروع طبیعی مشتمل بر ده فن، مقاله ی پنجم در فروع ریاضی مشتمل بر سیزده فن.	(1)(2)(3)(4)(5)(6)
۱۲۰ / ف	مجالس المؤمنین	شوشتری، قاضی نورالله شریف الدین زمان تألیف: قرن یازدهم هـ. ق.	۱۱	نسخ نسبتاً خوش	پنج شنبه ۲۸ صفر ۱۰۶۳ هـ. ق.، در حاشیه صفحه ی آخر آمده مؤلف در اول رجب ۹۹۸ هـ. ق. در لاهور آغاز به نوشتن این کتاب کرده و در پنج شنبه ۲۳ ذیقعده ۱۰۱۰ هـ. ق. از تألیف آن فارغ شده است.			محمد امین تستری	دینی نویسنده ی این کتاب مطالب خود را درباره ی حقانیت مذهب تشیع بر دیگر مذاهب اسلامی در دوازده مجلس تحت عنوان مجالس المؤمنین آورده است. در پشت صفحه ی اول فهرست مجالس دوازده گانه دیده می شود.